Op steeds meer zolders schijnt licht. Tussen half geopende lamellen door prikt het naar buiten, de duisternis in. Verwonderd kijk ik ernaar als ik langsloop. Ik stel het me voor: overdag de een, terwijl de ander de kinderen vermaakt. ‘s Avonds de ander, om ook de baas tevreden te houden. Zouden ze eenzaam zijn?