De vondst

Naar beneden ging zonder problemen. De overgebleven trol was behoorlijk meegaand, waarschijnlijk in shock na wat haar metgezel was overkomen. Ze ging de padden voor door het huis. Nu ging ze ineens langzamer lopen. Pad geel botste bijna tegen haar op en ze draaide zich snel om: 'rustig aan, we komen in de buurt.' Pad geel rolde met zijn ogen. Het zal wel dacht hij. De trol stopte bij het volgende kozijn. De deur stond open op een kier. 'We zullen moeten wachten tot ze weg zijn,' zei ze zachtjes tegen de padden.

'Wie?' vroeg pad blauw, 'wie zijn daar dan?'

'Die mensen. Als ze me zien snappen ze niet dat ik niet gewoon in de kast zit. Dan pakken ze me op en zetten me terug. Dan duurt het nog een stuk langer voor ik jullie de vulwol kan laten zien.'

Het begon pad blauw te dagen. 'Oh, je bedoelt Pee en het meisje,' ja als die je in handen krijgen dan willen ze altijd knuffelen. Of je moet mee kijken naar de tv. We wachten wel tot ze naar bed zijn. Dan hebben we vrij spel.' Zo gezegd zo gedaan. Pad geel wilde wel een dutje doen, maar dan moest pad blauw de trol bewaken. Zou ze proberen te ontsnappen? Een kort overleg bracht uitkomst. De trol werd opgesloten in de gangkast. Pad blauw sprak haar nog even streng toe en daarna sloten de padden de ogen. Uit het zicht natuurlijk, anders zouden ze alsnog opgemerkt worden.

Een zacht getik op de deur van de gangkast wekte de padden. 'Hallo, zijn jullie daar?' Pad geel liet de trol vrij. De kust was veilig en gedrieën betraden ze de kamer. De spookachtige vormen van de vallende kussens waren in het maanlicht dat door het zijraampje viel goed te zien. Ze torenden hoog boven de padden uit. Je moet niet vergeten dat een pad maar een klein beertje is. Zo'n kussen is wel een halve meter hoog en waarschijnlijk net zo groot als een matras voor ons mensen. Als ze dan ook nog eens op magische wijze kunnen bewegen dan begrijp je het gevaar voor de padden.

Maar ze hadden de trol en die moest haar waarde nu gaan bewijzen. In de verte was de grote grijze container waar de vulwol in zou moeten zitten zichtbaar. Op het pad ernaartoe bevonden zich vier kussens. Twee stonden schuin tegen de bijzettafel aan. Twee andere lagen op de bank. Pad geel wilde eigenlijk niet gaan. 'Stel je voor dat zo'n kussen van de bank valt, precies op mijn hoofd.' Maar pad blauw overtuigde hem van de noodzaak van hun queeste. 'We proberen jouw beste vriend te redden, pad geel. Kom op!'

En daar gingen ze. Vlak bij het eerste kussen stopte de trol. 'Ik kan deze afleiden zodat jullie er langs kunnen,' zei ze en ze voegde de daad bij het woord. Langzaam maar doelbewust liep ze aan de linkerkant langs het tafeltje waar het kussen tegenaan leunde. Ze deed steeds een stapje vooruit en dan snel weer een stap terug. Zo vorderde ze nauwelijks, maar het kussen bleef op zijn plaats. Plotseling bewoog het toch. Het kussen helde schuin en liet de tafel even los. De trol deed een stap terug en stond stokstijf stil. Het kussen zakte terug. Pad blauw liet zijn adem ontsnappen en maakte pad geel zijn pootjes los die de zijne in een wurggreep hadden. 'Het is zo spannend, ik durf niet zo goed,' fluisterde pad geel. 'Even doorzetten, het lukt haar wel en dan hebben we de eerste erop zitten,' zei pad blauw. De trol deed weer een stap naar voren en daar ging het kussen weer. Nu was ze al wat verder langs het kussen geslopen. Op het moment dat de zwaartekracht het kussen in de greep kreeg en het om begon te vallen was ze er langs. De padden slopen dichterbij en kwamen ook langs dit eerste kussen.

Nog drie te gaan. Het tweede kussen werd op dezelfde manier vakkundig omzeild. Ook die viel met een zachte bons op de grond. Ze kwamen in de buurt van de grote container. 'We gaan het halen,' zei pad geel. 'Niet te vroeg juichen,' kwam het antwoord.

De kussens op de bank waren lastiger. Als deze naar beneden kwamen, zo had de trol uitgelegd, zouden ze nog een paar keer stuiteren. Wie er onder kwam was er geweest. Opnieuw daagde de trol het kussen uit. Het begon te verschuiven op de bank toen ze eraan kwam. Weer deed ze een stapje naar voren en een stapje terug. En nog eens. Uiteindelijk kwam het kussen naar beneden gevallen. Net op tijd sprong de trol opzij toen het kussen weer omhoog veerde. Toen bleef het kussen stil op de grond liggen.

De grijze container stak scherp af in het maanlicht. Het was echt een enorme grote bak. Pad geel grapte dat hij er wel in zou kunnen wonen. 'Nou, lekker donker zal het daar zijn,' antwoordde pad blauw. Die zag het niet voor zich. 'Heb je al enig idee hoe we dat luik open kunnen krijgen?' vroeg pad geel. Pad blauw zei niks en ook van de trol kwam geen antwoord. Niet zo gek ook als je zag waar ze mee bezig was: het laatste kussen. Langzaam kwam het in beweging. De trol stapte weer terug. Toen ging alles plotseling heel snel. Eerst helde het kussen over zijn zwaartepunt heen en begon het te vallen. De trol, die steeds net op tijd opzij was gesprongen, maakte een vreemde beweging en zat ineens op haar kont. Ze was uitgegleden en kon niet meer op tijd uit de weg komen. In een uiterste poging rolde ze nog wel opzij. Maar het kussen was te groot en kwam met een klap neer op de grond. De trol gilde het uit van de pijn. Ze zat klem en beide benen zaten vast onder het zware kussen. Drie had ze er beetgenomen, maar de vierde was haar Waterloo geworden. Ze kermde zachtjes. Pad blauw sloop dichterbij, bang dat het kussen zich misschien weer zou bewegen om ook hem te pakken te nemen. 'Gaat het?' vroeg pad blauw, maar de trol gaf geen antwoord. Haar gezicht was een beetje lichtgroen geworden. Pad geel was meer van de actie. 'Kom pad blauw, pak een arm, we trekken haar eronder uit.' En zo geschiedde.

De arme groene heuveltrol had beide benen gebroken en kon niet meer lopen. 'Jullie moeten me hier maar achterlaten,' fluisterde ze tussen haar opeengeklemde kaken door. Je kon wel zien dat het veel pijn deed. 'We komen terug als we de vulwol hebben gevonden,' beloofde pad blauw.

Pad geel was al doorgelopen. 'Waarom zeg je dat nou? Ze wilden jou in de kookpot gaar koken he?' Hij snapte er niks van en vond pad blauw een beetje weemoedig.

'Ze heeft ons toch goed geholpen?' was het antwoord van pad blauw. 'Zo met die kussens enzo, dat hadden we samen niet gered denk ik...' Daar kon pad geel het alleen maar mee eens zijn. Aan de voet van de grijze container keken ze om zich heen. Er hing een groot kleed vanaf en pad geel klom vlug omhoog. Pad blauw kwam achter hem aan. Bijna boven kregen ze de schrik van hun leven. Staarden ze in de spiegel? Nee. Wat was er dan wel aan de hand? Ze hadden het walhalla van de haak bereikt. Hier lagen alle half afgemaakte en afgeronde haakprojecten die nog geen plekje in de kast hadden gekregen. Daartussen ook een pad. 'Ben jij pad rood?' vroeg pad geel angstig.

De pad had inderdaad een rode hoed op en een blauwe jas aan. Verder zag hij er vreemd uit. Met een bobbelige huid. Pad geel dacht dat hij misschien ziek was. Maar nee, de pad sprak en de zaak werd opgeklaard. 'Ik ben de gehaakte pad rood. Ik heb van jullie zoektocht gehoord en jullie zijn eindelijk op de juiste plek terecht gekomen. In deze container zit de zuivere vulwol. Ik ben daar ook mee gevuld!'

'Maar hoe komen we erbij, kan de deksel eraf?' Pad blauw zat nog na te hijgen van de klim naar het dak van de container.

'Dat lukt ons wel,' zei pad rood. 'Ik zal de rest wakker maken, dan doen we het met zijn allen.' Vlug stapte hij rond over de deksel en schudde hier en daar andere beestjes wakker. In korte tijd stond er een heel legertje haakbeestjes. Pad rood nam de leiding. 'Allemaal naar beneden via het kleed en onderaan trekken we tegelijk, dan zal het deksel er wel af komen!' Een voor een gleden de haaksels van het deksel af naar beneden. 'Een-twee-drie,' telden ze af en daar ging het kleed. De deksel kwam mee. Heel langzaam ging het, maar hij kwam in beweging en plofte even later op de grond. Pad geel klom erop, meteen gevolgd door pad blauw. Vandaar sprong hij naar de rand van de container en trok zich op. Toen zag hij het. Een zak zuivere vulwol waar misschien wel honderd padden mee gevuld zouden kunnen worden. Ze hadden het gehaald en gevonden.

Pad blauw was bij hem op het randje geklommen en klopte pad geel op de rug met zijn pootje. 'Daarmee zal pad blauw wel opknappen.'

'Maar hoe krijgen we de vulwol bij pad?' vroeg pad geel. Maar de slimme pad blauw had ook daar een antwoord op. Als Pee weer op bezoek gaat bij Jeh stoppen we het in zijn tas. Net als toen met de rode jas van pad.